Gedachten bij de week door ds. Trinette Verhoeven (classispredikant)

We zijn misschien wat terughoudend geworden om de conflicten van deze wereld te benoemen op de kansel. Ik in ieder geval wel. Ik weet niet of de gemeente als ik preek, zit te wachten op krantennieuws. Daarvoor kan ze beter terecht bij allerhande media die de wereld rijk is. Waar wacht jij op tijdens de preek?

Ik zou toch zeggen: op een woord van God, en niet een woord dat beter gesproken kan worden door een duider van het nieuws. En ik maak het bewust eenvoudig. Want zo eenvoudig is het zeker ook: de krant kunnen we zelf lezen, de praatprogramma’s kunnen we zelf volgen. In de kerk gaat het om andere dingen. En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er meer gezegd moet worden dan alleen de constatering dat het nieuws ons pakkie-an niet is. In de kerk, in haar verkondiging gaat het er niet om dat we naast Gods woord nog een ander woord te spreken zouden hebben, alsof we naast Zijn woord, haastig ook een wereldlijk woord zouden moeten hebben, een woord over de alledaagse werkelijkheid. Een dominee die mij altijd bij de les heeft gehouden schreef eens: Wat mij voor de geest zweeft, is het inzicht, dat het evangelie zelf de confrontatie met de menselijke werkelijkheid volbrengt. Op die zin loop ik de laatste tijd te kauwen. God is afgedaald in het vlees. Hij heeft geleden en is gestorven. Als het krantennieuws aan de orde komt op de preekstoel, dan zoek ik in navolging van Jezus Christus de confrontatie met de werkelijkheid. Waar is Hij? Waar moet ik zijn? God in Christus heeft de confrontatie gezocht door van vrede te spreken. Dat schrijft Paulus in Efeziërs 2,14: Want Hij is onze vrede: Hij heeft met zijn dood Joden en niet-Joden verenigd, de muur van vijandschap, die hen scheidde, afgebroken.

Want Hij is onze vrede, zegt Paulus. Hij heeft de muur van vijandschap doorbroken die Joden en niet-Joden scheidde. Dat geeft nog niet direct een antwoord op de vragen van deze tijd misschien. Of toch wel? Jezus heeft Zijn leven gegeven om mensen bij elkaar te brengen. Hij liep voor de strijd niet weg. Daarmee is Zijn woord een gevoelig woord dat vraagt: mens, waar ben jij in het conflict? Vragen van de wereld op de kansel worden gauw als politiek gezien. Jezus werd de vrede voor ons in Zijn solidariteit. En het heeft Hem Zijn kop gekost. Het eerste wat het woord van ons vraagt is vereenzelviging met het bloed dat van de aarde opstijgt. Op die plek wordt de kerk gebouwd, krijgt de verkondiging een plek. En nee, eenvoudige antwoorden zijn er niet. Ik laat het verslag aan de journalist, als predikant zoek ik samen met de gemeente waar de kloven lopen, waar de muren van vijandschap zijn, omdat ik geloof dat onze aanwezigheid daar getuigenis van Zijn genade en vrede is tot heil van de wereld. Aanwezigheid is het sleutelwoord.