Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

Vorige week was ik – samen met o.a. een aantal diakenen, onze missionair ouderling en onze missionair-diaconaal werker – bij de Maaltijd van Westrenen. Het was een bijzondere avond met een lange historie. Die begint bij Jan Jacob van Westrenen, wiens grafmonument je kunt zien in het Zuiderkoor van de Jacobikerk. Van Westrenen was een handelaar die 2,5 eeuw geleden een monopolie had op windmolens in Utrecht. In 1764 stichtte hij samen met zijn vrouw een fonds voor hun nakomelingen. Het fonds bestaat nog steeds, maar is vanwege het overlijden van de laatste nakomeling van de familie op een gegeven moment vervallen aan de diaconie van Utrecht. Die dient volgens de statuten één keer in de twee jaar een “vriendelijke maaltijd” te organiseren, waarin het bestuur verantwoording aflegt van de financiële stand van zaken.

Tijdens de maaltijd kwamen alle diaconaal werkers uit de stad Utrecht aan het woord. Mooi om te horen wat er zoal gebeurt op diaconaal vlak in onze stad! Niet alleen in onze eigen kerk en buurt maar ook daarbuiten… Zo vertelde Martijn Bac over het plandelen in Wijk C en de burendag in september. En we hoorden Marieke Sillevis Smit spreken over haar werk met vluchtelingen en ongedocumenteerden. Wat dat laatste betreft: hier zullen we de komende tijd vast nog meer over gaan horen. Want het lijkt erop dat de kerken weleens een cruciale rol moeten gaan spelen als het gaat om het ondersteunen van vluchtelingen, migranten en ongedocumenteerden.

Ik las er een artikel over op de website van de PKN. In het artikel bezoekt Jurjen de Groot, directeur van de dienstenorganisatie, drie initiatieven in Utrecht die hulp bieden aan mensen zonder papieren. Zo is daar het Huis van Vrede, een kerk en inloophuis op Kanaleneiland. En er is stichting De Toevlucht, een 24-uursopvang voor ongedocumenteerde mannen. Dat project biedt een rustige en huiselijke omgeving voor de bewoners, die maximaal drie maanden kunnen blijven. Hier ontvangen ze een bed, maaltijden, begeleiding en juridische ondersteuning. Zo’n eigen plek is van onschatbare waarde, aangezien rust hen helpt om beter na te denken over hun toekomst. De tweede stop is bij Villa Vrede, een dagopvangcentrum aan de rand van park Transwijk. Alle voorzieningen hier zijn door de bezoekers zelf gerealiseerd. Villa Vrede biedt diverse activiteiten en cursussen aan, zoals kappers- en taallessen. “Het geheim van Villa Vrede is dat we echt mét de mensen praten en niet alleen maar over hen”, zegt Marieke Sillevis Smit.

Het artikel laat mooi zien wat er o.a. door de Protestantse Diaconie allemaal mag gebeuren in onze stad. En hoe de Protestantse Kerk zich in willen zetten voor een vluchtelingenbeleid dat internationale verdragen respecteert en actief blijft in de samenleving om mensen in nood te ondersteunen. Omdat dit is waar ook de Utrechtse Diaconie al eeuwenlang voor wil staan: omzien naar mensen in onze stad die hulp nodig hebben.