Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

Soms weet je niet wat je moet bidden. Misschien herken je het wel. Iemand heeft iets tegen je verteld wat diepe indruk heeft gemaakt. Of je hebt iets gelezen over een uitzichtloze situatie, dichtbij of ver weg. Wat kun je doen? Je wilt ervoor bidden – maar wat moet je zeggen? Dat gevoel kan je zomaar overvallen. En het is niet nieuw, want al in de Bijbel kom je het tegen. De leerlingen die aan Jezus vragen: “Heer, leer ons bidden.” (Lukas 11,1) En Paulus schrijft ergens: “Wij weten niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen.” Om er vervolgens ook nog wat aan toe te voegen: “Maar de Geest helpt ons in onze zwakheid; en pleit zelf voor ons met een woordloos zuchten.” (Rom 8,26)

Dat is wel een belangrijke gedachte. Dat zelfs zoiets persoonlijks als het gebed geen zaak is van ons alleen. De Geest van God is erop en erbij betrokken. Wat is het bijzonder als je een persoonlijke zorg met een ander deelt, waarop die ander reageert met de belofte ervoor te bidden en dat vervolgens ook daadwerkelijk dóet. In de Jacobikerk is al jarenlang een gebedsgroep actief die één keer in de twee weken trouw bij elkaar komt om te bidden. Voor de wereld, de stad, de kerk en voor elkaar. Op de informatiebalie staat een gebedsdoos waar iedereen gebedspunten kan indienen. Daarnaast is het na afloop van de zondagochtenddienst mogelijk om het zuiderkoor te bidden samen met iemand van het gebedsteam. Misschien herken jij je wel in de alinea hierboven en weet jij (soms of heel vaak) niet wat je moet bidden. Heb je weleens overwogen om via de gebedsdoos of de persoonlijke voorbede dat gebed uit handen te geven aan anderen?

Sinds eind augustus liggen er in het zuiderkoor zes stapeltjes met gebeden. Misschien heb je ze al zien liggen. Het idee kwam uit een kerk in Schotland, waar in een kerk een tafel met vierentwintig voorgedrukte gebeden stond. Gebeden voor allerlei momenten in een mensenleven. Een gebed voor de reiziger, een gebed bij het verlies van een geliefde, een gebed om stilte en rust en een gebed bij ernstige ziekte. Inmiddels hebben we zes van die gebeden vertaald naar het Nederlands en op een kaart laten afdrukken. Zo proberen we bezoekers van het zuiderkoor woorden te geven aan het persoonlijk gebed.

Het lijkt erop alsof de kaarten hun weg naar de bezoekers wel weten te vinden. De stapels worden steeds kleiner – waarbij het ene gebed sneller wordt meegenomen dan het andere. Tijdens de Open Monumentendag waren er veel bezoekers in de kerk. En heel opvallend: na dat weekend was één van de stapels helemaal op. Het betrof “een gebed als het leven je zwaar valt”. Is het een teken van de tijd, dat juist díe stapel kaarten zo snel op was? In ieder geval vraagt onze tijd om biddende mensen. Zelfs als je niet weet wat je bidden moet, is het goed om tóch niet te zwijgen. “Heer, ontferm U! Over ons en over onze wereld. Amen.”