Afgelopen maandag hielden we als predikanten een ‘heidag’ op de camping net buiten de stad. Sinds vorig jaar hebben wij daar met ons gezin een seizoensplaats. Een heerlijke plek om af en toe even de ruimte te hebben en weg te zijn uit de hectiek van de stad. En dus ook een prima plek om even afstand te nemen van het dagelijkse werk voor reflectie en bezinning. Als predikanten deden we dat onder andere met het oog op een nieuw beleidsplan, dat de komende tijd geschreven gaat worden. Inmiddels is er een commissie van start gegaan met het verzamelen van input voor dit plan, waarbij ook uw en jullie mening zal worden gevraagd (zie het bericht in de nieuwsbrief).

Het leuke van een seizoensplaats is dat je de vierkante meters voor je caravan helemaal naar eigen inzicht mag inrichten. Dat levert de meest interessante bouwwerken op – en soms ook de meest wankele, zoals bleek bij de recente storm in april. Zelf bouwden wij onlangs een mini-moestuin: een bak met aarde die is opgedeeld in 16 kleine vakjes. We hebben er allerlei kruiden in geplant en zaadjes in gezaaid. Van basilicum tot wortel en van ijsbergsla tot courgette. Tijdens het bouwen was onze vaste buurman John één en al oog. Zo gaat dat op de camping: je houdt elkaar een beetje in de gaten en je leeft met elkaar mee. Toen het moestuintje eenmaal overeind stond vertrouwde hij me lachend toe. “Als ze voortaan aan mij vragen wat voor buren ik heb, dan zeg ik dat het boeren zijn.” Nou, of we ook goede boeren zijn, dat moet nog maar blijken natuurlijk. Eerst maar eens zien of wat we zaaiden een beetje gaat ontkiemen, wortelen en opgroeien.

Ter voorbereiding op onze gezamenlijke bezinningsdag las ik het boek Centrum-Kerk van Tim Keller. Daarin gaat het ook over ontkiemen, wortelen en opgroeien. Het gaat over de roeping van de kerk om het evangelie in de stad te zaaien. Daarvoor geeft Keller in zijn boek allerlei bruikbare handvaten. Als je alles wat hij schrijft op je in laat werken, kan er zomaar een gevoel van onmacht over je heen vallen. En tegelijkertijd is er alle reden om vol vertrouwen aan de slag te gaan. Keller verwoordt het heel mooi als volgt: “Hoe cliché het ook klinkt, een gevoel van onmacht is precies wat je nodig hebt om vrucht te dragen. Het gevoel van onmacht en de indruk dat we nu de kans hebben om het evangelie te openen voor onszelf en de mensen om ons heen, mogen creatief naast elkaar bestaan. We mogen die twee verbinden door het evangelie. In de wetenschap en de vaste overtuiging dat we het zonder Gods hulp niet kunnen. “Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht vragen.” (Joh. 15,5)

Een bloeiend Pinksterfeest gewenst!

ds. Willem Jan de Hek