Gedachten bij de week

Regelmatig loop ik, samen met steeds een ander gemeentelid, een rondje Singel. Het is een prachtige wandeltocht van ongeveer een uur. Dankzij de wandelpaden langs de oever loop je bijna de hele binnenstad rond. Het heeft inmiddels veel mooie gesprekken opgeleverd. Dus, heb je zin om een keertje mee te lopen? Kijk dan alvast in de laatste alinea.

Maar eerst nog even dit. Onlangs las ik het boek De ommuurde stad van René de Kam. Het boek gaat over de verdedigingswerken van Utrecht (en werd uitgegeven vanwege een expositie over dit onderwerp in het Centraal Museum). Aan de hand van haar verdedigingsstructuren, vertelt De Kam van alles en nog wat over de geschiedenis van onze stad. Wist je bijvoorbeeld dat de Waterstraat (ten noorden van onze kerk) vroeger langs de oever van de Vecht liep? Er was een haven voor grote rivierschepen met goederen uit het noorden. Vanwege de bedrijvigheid die dit opriep, werd op deze plek de Jacobikerk gebouwd – evenals de Buurkerk en de Nicolaikerk een kerk voor ‘het volk’. Een open kerk dus. Dit in tegenstelling tot de Domkerk, de Janskerk, de Pieterskerk, de Mariakerk en de Paulusabdij – die samen een zogenaamd Kerkenkruis vormden, en exclusief voor de ‘geestelijkheid’ waren bedoeld. Sinds ik het boek gelezen heb, kijk ik op een andere manier naar onze stad en naar de singels, als ik het rondje Singel loop. Steeds vallen weer nieuwe details op, en besef je hoe het heden door het verleden is gevormd.

Inmiddels is het alweer zestien maanden geleden, dat ik werd bevestigd als één van de wijkpredikanten in de Jacobikerk. In die maanden heb ik onze stad steeds beter leren kennen, maar óók velen van jullie. Rondom doopdiensten en huwelijksdiensten, dankzij catechisatie en activiteiten van ViaJacobi, op de pastorale koffieochtenden, tijdens de diensten op zondag en tijdens de middaggebeden, dankzij het bezoekwerk of zomaar toevallig een keer op straat. Ik kijk met dankbaarheid op de afgelopen periode terug. En tegelijkertijd besef ik me dat inmiddels driekwart van die eerste periode in de gemeente ‘corona-tijd’ is geweest. Waardoor het lastig was om elkaar te ontmoeten, dat zullen we allemaal herkennen.

Toch zijn er nog steeds voldoende mogelijkheden voor onderlinge ontmoeting, ook in kleiner verband. Zo komen bijna alle Bijbelkringen on onze gemeente nog steeds regelmatig (digitaal) bij elkaar. Een paar weken geleden mocht ik, samen met één van de wijkouderlingen, eenmalig aanschuiven bij zo’n Bijbelkring. Het was een mooie ervaring en een bemoedigende avond. En bovendien een uitgelezen kans om een aantal van jullie weer wat beter te leren kennen. Daarom bij deze maar gewoon de uitnodiging: mochten jullie het als Bijbelkring op prijs stellen, ik schuif graag ook een keer bij jullie aan! Laat het gerust weten als jullie dat een goed idee lijkt. En daarnaast: mocht je inmiddels zin hebben gekregen in een rondje Singel, ik loop graag met je mee! En praat graag met je door over wat jou bezighoudt in deze tijd: je vreugde en je zorg – over de wereld, het werk, het leven of de kerk. Kortom, wat mij betreft een mooie gelegenheid om elkaar (nog) beter te leren kennen! Schroom dus niet om me een keer te mailen.

In verbondenheid,

ds. Willem Jan de Hek