Vorige week is het plotseling lente geworden. Na de sneeuw- en ijspret zijn de temperaturen omhooggeschoten en schijnt elke dag de zon. Heel Nederland lijkt plotseling een stuk vrolijker: je kunt je huis weer uit zonder winterjas (alhoewel de temperaturen nu weer gaan dalen), en het is heerlijk om buiten te zijn. Het doet me denken aan vorig jaar toen we net in de eerste lockdown zaten, maar de natuur mooier was dan ooit. Bij ons in huis is dit mooie weer heel erg welkom. We waren blij dat de scholen weer opengingen, maar vervolgens een week vakantie met weer alle kinderen thuis? De januarimaand was bepaald niet de beste maand van het jaar: allebei werken en drie kleine kinderen thuis in combinatie met grijs en deprimerend winterweer. En nu zien we overal de natuur uitlopen. Als we iets niet in de hand hebben, is dat wel het weer. We hebben de laatste tijd heel veel niet in de hand, en dat maakt je een stuk afhankelijker. Afhankelijker van de overheid, van wat er mag, maar zeker ook van God. We zien dit mooie weer dan ook echt als een geschenk.

Tegelijkertijd zitten we nu ook in de derde week van de Veertigdagentijd. Hoe beleef je dat nu deze dagen zonder de kerkdiensten? Wat bij ons heel erg helpt is om er met de kinderen mee bezig te zijn. Twee weken geleden hebben we in de kerk het Paaspakket opgehaald. Mooi dat er zoveel energie wordt gestoken om de kinderen mee te nemen! Verder gebruiken we ook de kalender van Petrus. Deze dingen, samen met de (online) kerkdiensten helpen ons om toe te leven naar Pasen. Doordat zoveel vaste patronen zijn weggevallen is het gevaar dat elke dag op de andere lijkt. Voor ons helpt het om daarom nieuwe patronen en rituelen, zoals het lezen van de kalender, het knutselen met de kinderen op zondag, in te passen in ons leven.

In het moderamen van de kerkenraad hebben we het regelmatig over de vraag: hoe gaat het met de gemeente? Hoe gaat het met alle mensen die we regelmatig in de kerk zagen, maar die we nu lang niet allemaal meer in het vizier hebben? En wat doet deze tweede lockdown met ons? Is er nog genoeg veerkracht, of is de rek eruit? Daarnaast kijken we ook naar de lange termijn. Straks gaan mogen we weer een nieuw beleidsplan gaan opstellen. Het gevaar van een beleidsplan is dat zo’n plan met veel enthousiasme wordt gemaakt en vervolgens in de la belandt. Het vorige beleidsplan blijkt gelukkig heel relevant te zijn geweest, zeker bij het opzetten van nieuwe initiatieven. De thema’s luisteren, doorvertellen en dienen kwamen bijvoorbeeld ook terug in de introductieavonden voor nieuwe leden. De focus van de volgende jaren heeft ook te maken met veranderende omstandigheden. We hebben bijvoorbeeld steeds meer tieners in de kerk. Wat is hun plaats in de gemeente? En wat doet het met de Jacobikerk als mensen die graag in de stad hadden willen blijven noodgedwongen elders een huis kopen of huren? Wat zijn de gevolgen van corona op lange termijn? Maar ook: wat is ons verlangen voor de komende tijd?

Al met al genoeg om over na te denken en om in gebed mee te nemen. Ik wens u in ieder geval een hele goede week toe!

Theo Zijderveld

Ouderling gemeenteopbouw en -toerusting