Hoe is het mogelijk. Een krappe twee weken geleden waren we nog aan het schaatsen op een dichtgevroren Oude Gracht, bij de werfkelder van de zusters Augustinessen. En een week later zaten we te picknicken in het gras van het Griftpark. Ik hoorde op Radio 1 een meteoroloog vertellen hoe het weerbeeld in zo korte tijd ineens kan omslaan. Eerst kwam de wind uit het oosten, waardoor koude lucht uit Oost-Europa (waar het nog hartje winter is) ons land werd ingebracht. Maar inmiddels komt de wind uit het zuiden, waardoor juist warme lucht uit Zuid-Europa (waar het inmiddels volop lente is) ons land verwarmt.

De wind wordt regelmatig als metafoor voor het werk van de heilige Geest gebruikt. Bijvoorbeeld in de muziek. Denk aan Gezang 247 uit het Liedboek voor de Kerken: “De Geest des Heren heeft / een nieuw begin gemaakt, / in al wat groeit en leeft / zijn adem uitgezaaid. / De Geest van God bezielt / wie koud zijn en versteend.” Of denk aan een recent lied van Sela: “Als de hemel openbreekt. / Het huis vervult met vrede. / Zal de adem van uw Geest. / Ons met haar kracht bekleden. / De wind steekt op, de wind steekt op. / Waar zij waait leeft uw kerk weer op.”

Ik houd van (kerk)muziek. Misschien ben ik het in de corona-tijd nog wel meer gaan waarderen dan eerst. Even een blokje om met de oortjes in en Spotify aan. De afgelopen weken ben ik intensief bezig geweest met de Matthaüs Passion van Johann Sebastian Bach. Dit ter voorbereiding op ViaMatthaüs, waar we aanstaande dinsdag mee van start gaan. In drie avonden gaan we heel goed luisteren naar een aantal fragmenten uit deze prachtige passie. (Meedoen? Kijk dan op www.viajacobi.nl.) Ik ben er inmiddels wel achter. Dit is muziek die het leven van alledag wérkelijk in een ander perspectief kan zetten. Het zijn teksten die uitzicht bieden op een realiteit die verder reikt dan het hier en nu. Misschien is dat wel de kracht van muziek. Het draagt je door de tijd. En voor je het weet leef je weer op. “Geef mij, Heer, mij los te zingen / van de wereld en haar strijd; / laat uw vrede mij doordringen / die van alle vrees bevrijdt.” (LvK 475)

ds. Willem Jan de Hek