‘Dus hier zitten jullie de hele dag een beetje administratie te doen?’ Iemand die de afgelopen week gebruik maakte van de werkplekken in de kerk, met wie ik aan de praat raakte en die wel eens wilde zien ‘waar de dominees dan werken’, bleek op dit gebied toch wat bijscholing nodig te hebben. Niet dat dominees nooit aan administratie doen. Helaas nog wel meer dan ‘een beetje’. Maar gelukkig gaat onze week daar niet aan op. Waaraan dan wel? Aan heel veel. Hoe zag vorige week eruit bijvoorbeeld?

Op maandag is het in de Jacobi altijd een bedrijvige boel. Het straatpastoraat richt het pleintje onder de bomen in met stoelen, tafeltjes, koffie en thee en dat loopt al snel vol. Ook zijn de werkplekken in de kerk weer allemaal gevuld. Door het rumoer op straat is het geen ochtend voor heel geconcentreerd werk. Ik maak de weekplanning, ontwerp een liturgie voor een trouwdienst volgende week, brunch mee met de daklozen en spreek veel mensen. Na het middaggebed, dat vandaag voor het eerst door Sem Verdouw, onze stagair, wordt geleid, daalt de stilte neer en begin ik aan de dienst van komende zondag. Aan het eind van de middag werk ik een serie mails weg en om vijf uur is de eerste werkdag voorbij.

De volgende dag begint met stille tijd. Het liefst begin ik de dag met de lezingen uit Common prayer – a liturgy for ordinary radicals, soms in de kerk, maar vandaag werk ik thuis. Ik loop wat te snotteren en dat is in deze tijden al snel verdacht, dus ik neem het zekere voor het onzekere. De rest van de morgen gaat op aan het werken aan de dienst. De tekst heb ik gisteren goed in beeld geprobeerd te krijgen, de tweede dag lees ik er literatuur omheen. Welke richting het zondag op moet weet ik nog niet, maar het maakt me gelukkig nog niet zenuwachtig. Het is pas dinsdag… ’s Middags staat er een belafspraak met collega Mariska van Beusichem (De Wijkplaats). We zitten samen in de beleidsplancommissie van de PGU en werken de conceptteksten deze week om tot één geheel. Ik word wel blij van het stuk. Het steekt gelovig en vertrouwend in, heeft visie en vaart en probeert lijnen uit te zetten voor toekomstgericht kerk-zijn in Utrecht.

Woensdagmorgen schrijf ik de eerste Bijbelstudie voor de kringen. In deze coronatijd zijn de kringen belangrijk, en door het schrijven van de Bijbelstudies proberen we de band tussen de grote kring op zondag en de kleine kring door de week hecht te houden. Verder bereid ik deze dag de belijdenisgroep voor. Hoewel de huidige groep nog niet officieel is afgerond, starten we toch een nieuwe. Iedere keer weer een verrassing wie er achter de mailtjes zitten die in de loop van de tijd binnengedruppeld zijn. ’s Avonds zien we elkaar voor het eerst en maken we kennis. Veel studenten met wortels in de biblebelt, ook altijd een paar boeiende uitzonderingen op die regel en dit jaar ook twee mensen die in de Jacobikerk opgegroeid zijn. Dat is bijzonder en ik fiets dan ook vrolijk naar huis.

Donderdag is de preekschrijfdag. Hij begint met een rondje hardlopen om de geest op scherp te zetten. Op woensdag werk ik er niet aan, maar gaat het wel door m’n hoofd. Over de insteek heb ik lang geaarzeld. De verhalen uit Daniël zijn lange lappen en dan is dat wel een klus. Maar tijdens het hardlopen vallen de laatste puzzelstukjes op z’n plaats. Ik maak een schets, zet de verzamelde aantekeningen op de juiste plek en begin te schrijven. Om half twee krijg ik een mailtje waar de liturgie blijft. Mea culpa. Enkele liederen had ik al op een kladblaadje genoteerd, de laatste zoek ik er snel bij en een uurtje later kan de liturgiemaker ermee aan de slag. Rond vier uur is de preek klaar en schrijf ik de berichten voor de nieuwsbrief.

Vrijdag is de meest onvoorspelbare dag van de week. Dit keer staan er verschillende gesprekken op het programma. Afspreken doe ik vaak in de Jacobikerk, soms ergens in de stad en bij mooi weer kan het ook een wandelafspraak zijn. Iemand wil lid worden van de Jacobikerk, maar wil over een paar dingen nog iets meer duidelijkheid. Een ander heeft behoefte aan een luisterend oor en heeft eerder deze week gevraagd of ik daar tijd voor heb – vanzelfsprekend. De niet aflatende stroom van mailtjes maakt dat ik daar ’s middags nog een poosje druk mee ben. Een artikeltje in ‘de Waarheidsvriend’ over avondmaal vieren in coronatijd riep enkele interessante reacties op, waar ik graag wat tijd voor neem. Het helpt me om ook mijn eigen denken te scherpen.

‘Dus hier zitten jullie de hele dag een beetje administratie te doen?’ Nou, niet echt dus. Er gebeurt de hele week door van alles, de helft is u niet aangezegd en geen week is hetzelfde. Soms is het hectisch, maar meestal voel ik me een gezegend mens.

ds. Wim Vermeulen

Eerdere gedachten:

19-09-2020
12-09-2020
05-09-2020
22-08-2020
01-08-2020
26-07-2020
19-07-2020
12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020