Gedachten bij de week

De komende maanden staat bij de activiteiten van ViaJacobi het thema “Veerkracht” centraal. Rondom dit begrip (“resilience” in het Engels) zijn de laatste jaren de nodige boeken, cursussen en wetenschappelijke artikelen verschenen. Volgens velen zijn weerbaarheid en veerkracht onontbeerlijk in de 21^ste eeuw. Goed omgaan met tegenslag, snel herstellen wanneer dingen misgaan en je kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden – de corona-crisis heeft de behoefte aan dit soort karaktereigenschappen alleen maar versterkt. Het woord “resilience” komt uit het Latijn. “Resilere” betekent terugspringen. Binnen de natuurkunde duidt het op het vermogen van een materiaal om, nadat het een tijdje onder druk heeft gestaan, terug te keren naar zijn oorspronkelijke staat. Zo bezien gaat het bij veerkracht om het vermogen van personen, groepen of organisaties om te blijven functioneren in een complexe, dynamische en onzekere wereld. En om, als het even kan, sterker uit een crisis te komen dan men erin is gegaan.

Toen ik mij deze zomer in het thema aan het verdiepen was, stuitte ik op een boeiende podcast. Daarin werden drie modellen van veerkracht naast elkaar gelegd en met elkaar vergeleken. Het model van de rots, van de wilg en van de duin. De rots kan wel tegen een stootje. Als de storm weer is gaan liggen ziet die er net zo uit als eerst. Alsof er niets is gebeurd. Ik denk dat we allemaal graag een rots zouden willen zijn. Maar de meesten van ons zijn eerder wilgen. De wilg reageert op de storm door mee te buigen. Misschien loopt de boom zelfs wel de nodige averij op. Er breken een paar takken af, en er komen wat scheuren in de stam. Maar als de storm overgewaaid is, buigt de wilg tóch grotendeels weer terug. En dan is er tenslotte nog het model van de duin. Door de hevige windvlagen kan het zomaar gebeuren dat een zandheuvel zich helemaal verplaatst, waardoor het duinlandschap er ná de storm totaal anders uitziet dan ervoor. Hetzelfde zand – maar een ánder landschap. Kun je het je voorstellen? Dat de dingen definitief anders komen te liggen? Ik had wel even tijd nodig om die mogelijkheid serieus te overwegen. Zou ik daarmee kunnen leven?

Als we bij ViaJacobi nadenken over het thema “Veerkracht” willen we niet om de Bijbel heen. Integendeel. Wat zou het Bijbelse equivalent van dit concept kunnen zijn? Ik moest denken aan begrippen als “genade”, “vernieuwing” en “opstanding”. Volgens mij brengt nadenken over veerkracht je uiteindelijk bij de heilige Geest. De Bijbel leert ons om de veerkracht en de weerbaarheid búiten onszelf te zoeken. Bij een Trooster die met je optrekt. Die je mondig maakt, en je een stem geeft die “Abba, Vader!” zegt. Júist als de toekomst onzeker is, kan zo’n belijdenis je geweldig veel grond onder de voeten geven. Wij weten van een Rots waar we ons leven (en onze gemeente) op mogen bouwen. De God en Vader van onze Heer Jezus Christus, in en door wie Hij ook ónze Vader wil zijn. “Leid mij Heer, o machtig Heiland. Door dit leven aan Uw hand. Ik ben zwak maar U bent machtig. Vul mij met Uw Geest steeds weer.”

ds. Willem Jan de Hek

Eerdere gedachten:

22-08-2020
01-08-2020
26-07-2020
19-07-2020
12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020