Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

Op nieuwjaarsdag arriveerden wij aan het einde van de dag in de Ardennen voor een korte vakantie. Tegenover het hotel waren een pittoresk kerkje en een prachtig verlichtte kerstboom. “En kijk!” zeiden we enthousiast tegen elkaar, “er is ook nog een kerstmarkt!” Die was nog dicht, maar morgen vast weer open. Gezellig! Iets om extra naar uit te kijken. Maar viel dat even tegen. De volgende ochtend werden we wakker van het gebonk van hout op hout. De boel werd opgeruimd. Logisch, Kerst was voorbij. En daar stonden we even later te kijken naar kerstbomen plat op de grond. En naar stalletjes die één voor één op een grote wagen werden getild.

Maar ergens in een hoek zagen we toch iets bijzonders. Een stapel plastic dieren. Stalbewoners: een ezel, twee schapen. Achteloos op een hoop gegooid. En warempel, er lagen ook nog herders en wijzen bij. En helemaal ónder uit die kluwen lichamen stak een klein handje. Wij bogen ons iets verder naar voren. Knielden bij de stapel neer. Het handje bleek van een kleine baby in een voederbak te zijn. Helemaal onder op de stapel.

De verschijning van de Heer! Jazeker, dat was het. Want dat is wat we in de kerk in dit Kind zíen. De Heer zélf. En dat is ook waar we het in deze periode van het kerkelijk jaar – de zondagen van Epifanie – met elkaar over hebben. De Heer verschijnt. Maar hóe? Is het op de manier zoals je kunt lezen in de Psalmen? In wolk en duisternis gehuld? Met vuur dat voor Hem uitgaat? Verterend wie er tegen Hem opstaan? Met bergen die smelten als was en een aarde die beeft als Hij verschijnt (Ps. 97)? Het zou recht doen aan wie Hij ís. De Heer! De Schepper van hemel en aarde! De koning der koningen!

Maar… nee. God verschijnt anders. Hij komt als een Kind. En daarna verschijnt Hij bij de Jordaan als een Mens die zich laat dopen. Net als ieder ander. En in Mattheus 12 zegt Hij zelfs: “Als je mij herkent als Heer, vertel het dan maar niet door!” Waarom niet? Ik dacht: misschien wel omdat iedereen het voor zichzelf mag gaan ontdekken. Je mag Hem zélf herkennen als Hij aan je verschijnt. En let op, dat gebeurt soms op de meest onverwachte plekken. Soms onder op de stapel van de alledaagsheid. Maar ineens is Hij daar. En roept Hij een verlangen naar méér in je wakker. Precies daarom ruimen we de boel niet op na Kerst. We blijven samenkomen. Want we willen er steeds meer van weten. Een gezegende Epifaniëntijd gewenst!