Gedachten bij de week door Tish Warren

“Move fast and break things”, zeggen ze in Silicon Valley. Ik geloof eerder in “Go slow and repair things”. Hoe moeilijk dat ook is als je ziet wat er van de cultuur en de kerk hier in Amerika geworden is.

Ik heb honderdduizenden woorden geschreven over geloof en cultuur, ik heb mijn hoofd gebroken over die paradoxale en verbijsterende evangelicale beweging, en ik heb gestudeerd en gedebatteerd over de opkomst van christelijk nationalisme in Amerika. Maar toch, ik merk telkens weer dat ik geen woorden meer heb, in deze tijd van verkiezingen.

We staan als cultuur voor enorme problemen. Verhalen van geweld en oorlog schreeuwen ons toe. Het menselijk leven –van een embryo, een vluchteling, een Joods of een Palestijns kind, of een immigrant– wordt niet meer gewaardeerd en beschermd. Ook als kerk hier in Amerika staan we voor reusachtige problemen.

De evangelicale beweging is onherkenbaar voor me geworden, nu de loyaliteit voor de MAGA-beweging (Make America Great Again) van zoveel evangelicalen geen einde lijkt te hebben. Mijn theologie is niet veranderd, maar ik ben meer vervreemd van deze beweging dan ooit tevoren.

En de kerk laat dezelfde polarisatie zien als de rest van de cultuur. Ik spreek voorgangers, schrijvers en leiders, maar niemand weet hoe we het moeten repareren. We hebben geen controle over wat er bij de verkiezingen gebeurt. Over internationale gebeurtenissen hebben we ook geen macht. We kunnen niet even met een handgebaar de problemen in de kerk oplossen.

Maar in alle verdriet en angst over deze realiteit heb ik hoop en inspiratie gevonden op de vreemdste plek die er is: schildpaddenredders. Ik heb het boek Of Times and Turtles van Sy Montgomery heel aandachtig gelezen. Het gaat over mensen die proberen “de meest bedreigde groep diersoorten ter wereld” te redden: de Turtle Rescue League in Massachusetts. Maar het gaat ook over de grotere thema’s van geduld en heling.

Door een eindeloze lijst van problemen, schrijft ze, worden veel schildpaddensoorten met uitsterven bedreigd: van klimaatverandering tot bouwprojecten en een zwarte handel in zeldzame dieren. De problemen zijn zo groot dat het zinloos lijkt om deze dieren te helpen. Hun zaak lijkt eigenlijk al verloren. En toch vindt Montgomery een vrolijke groep mensen uit de hele wereld die tot adembenemende extremen gaan om schildpadden te redden en te verzorgen, een voor een.

Misschien is de connectie vreemd, maar dit boek heeft mijn commitment aan de lokale kerk vernieuwd. Elk verhaal van een schildpad die weer wordt vrijgelaten, herinnerde me eraan dat dit het enige is wat we hebben. Kleine oplossingen. Dat is de manier waarop de hele schepping hersteld kan worden.

Het is verleidelijk om naar grote oplossingen te zoeken: nationale verkiezingen, een spectaculaire revival, een succesvolle boodschap die viraal gaat. Ik wil iets groots en meeslepends dat een snelle oplossing brengt, in plaats van kleine dingen die geduld vragen. Net als het spreekwoord, dat afkomstig is uit Silicon Valley en veel zegt over onze cultuur: Move fast and break things.

Mijn man en ik hebben dit jaar een andere versie bedacht: Go slow and repair things. We kunnen voor mensen zorgen in nood in onze stad. We kunnen trouw zijn aan onze kleine kerken. We kunnen met aandacht lezen, leren van de heiligen die ons zijn voorgegaan, wier politieke theologie robuuster en orthodoxer was. We kunnen in onze eigen omgeving iets bouwen dat stevig, langzaam en duurzaam is. Iets dat kan getuigen van Jezus en zijn koninkrijk, een koninkrijk dat niet ten dienste staat van de Amerikaanse politiek in elk geval.

Ik schrijf dit op verkiezingsdag. Ik heb gestemd vandaag. En ik hoop, als je dat ook doet, dat je stemt voor wie opkomt voor democratie en recht voor wie kwetsbaar is. Maar zelfs in deze cruciale verkiezing is stemmen niet het hoogtepunt van de politieke missie die we hebben. Het is waarschijnlijk niet eens het belangrijkste dat je vandaag doet.

De eerste sociale taak van de kerk, zoals theoloog Stanley Hauerwas vaak zegt, is om kerk te zijn. Een alternatieve gemeenschap, gevormd door Jezus, die een ander soort rijk belichaamt. Trouw aan dat rijk is onze diepste maatschappelijke verantwoordelijkheid. De oproep van de radicale bergrede, tot mildheid, rouwen, vergeving en liefde voor onze vijanden. Dingen die klein en ineffectief voelen maar, zoals Jezus laat zien, de weg zijn van heling en vernieuwing. Het dagelijkse werk van een nieuw soort mensen worden. Met Gods genade, langzaam gaan, en dingen repareren.

Dit is een verkorte en bewerkte vertaling van Go slow and repair things, een bijdrage die Tish Warren schreef voor Christianity Today. Ze is o.a. bekend van de (in het Nederlands vertaalde boeken) Bidden in de nacht en Liturgie van het alledaagse.