Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

Een tijdje geleden schreef ik in deze gedachten over de “pastor Greg methode”. Ik vertelde toen over de predikant van onze kerk in China, die tijdens de koffie na de dienst mensen aan elkaar koppelde vanwege een –naar zijn idee– gedeelde interesse of achtergrond.

Deze week schoot pastor Greg opnieuw in mijn gedachten. Nu vanwege iets anders wat hij regelmatig vertelde. “Veel kerken in Hong Kong blinken ergens in uit. De ene kerk heeft de mooiste muziek, een andere kerk heeft de meeste groeigroepen en weer een andere kerk heeft de beste preken. Maar Union Church heeft het beste eten!” En met een knipoog verwees hij dan naar de vele maaltijden die rondom allerlei activiteiten werden georganiseerd. Die zorgden steevast voor mooie ontmoetingen. En inderdaad, de maaltijden waren (meestal) om te smullen! De kerk met de beste keuken… Typisch pastor Greg om dat te zeggen en daarmee de vele koks een hart onder de riem te steken. “Make others look good,” was zijn devies. En aan die uitspraak denken wij thuis nog regelmatig terug.

Nou ja, de Jacobikerk kan er ook wat van, bedacht ik. Want wat staat daar vaak een tafel gedekt met heerlijk eten! Op maandagochtend, tijdens de inloop voor daklozen. Op maandagavond, tijdens de Jacobi-maaltijden. Op zondagochtend is er altijd weer een koffieteam present, en soms serveren ze er zelfs nog wat lekkers bij. Na afloop van de Camini stonden er lange tafels in de kerk voor meer dan 160 gasten. Er worden poffertjes gebakken op Koningsdag. Er zijn de Wijn & Spijs-avonden. Je hebt de mensen die regelmatig koken voor hun kring. En ik ben vast nog wat gelegenheden vergeten. Chapeau voor al die geweldige koks die iets van hun talent en inzet willen delen met anderen. Mooi om te zien dat er in de Jacobi ook regelmatig met elkaar wordt gegeten – en dat ook gasten daar van harte bij welkom zijn. Want samen eten verbindt. Dat wist men in de vroege kerk al… trouwens.

Afgelopen donderdag stonden er ook lange tafels in de kerk. Dit keer voor het Grote Stadsdiner. In heel Utrecht schoven duizenden mensen aan tafel, op verschillende locaties, om te genieten van Milouda’s couscous. Zij is de initiatiefneemster van Kookgroep Kanaleneiland, een duizendpoot die van alles organiseert voor de Marokkaanse vrouwen in haar wijk. Het recept voor het Grote Stadsdiner was dus van haar afkomstig. Ook in de Jacobikerk waren een hoop gasten present om ervan te proeven. Een gemêleerd gezelschap. Tijdens de maaltijd ontstonden mooie ontmoetingen en werd aandacht gevraagd voor armoede in de stad – helaas voor veel stadsgenoten nog steeds aan de orde van dag.

Samen eten, betekent samen de maaltijd delen. En dat raakt aan de kern van kerk-zijn. Elke maaltijd die wij samen delen, is namelijk ook een voorproefje van die grotere gemeenschap waartoe wij door Christus worden geroepen. We zingen erover in de kerk. Denk maar aan het concert van Cantiago afgelopen vrijdag, dat helemaal in het teken stond van “Hemels Brood”. En we zien het komende zondag weer heel concreet voor ons, als er opnieuw een tafel wordt gedekt in de Jacobikerk. Dit keer met brood en wijn. Tekenen van de verzoening die God ons schenken wil door het geloof in Jezus Christus. Die tekenen verbinden ons aan elkaar op een manier die geen enkele andere tafel ooit kan. We mogen er door het geloof in delen. Brood en wijn als leeftocht voor onderweg. En we worden opgeroepen om eruit te leven. Wie genade kent wil niets liever dan genade uitdelen. Pastor Greg had gelijk: de kerk heeft het beste eten.