Gedachten bij de week door ds. Mark de Jager (Dwingeloo)

Twee weken geleden was het Roepingenzondag, we stonden er in de kerk bij stil. Ds. Willem Jan de Hek schreef er zijn gedachten bij de week over. De komende drie weken delen we graag drie roepingsverhalen. Allereerst een van buiten, geschreven door ds. Mark de Jager op LinkedIn. De volgende twee weken delen we als Jacobidominees iets van onze eigen ervaringen met roeping.

“Het schijnt dat toen ik een jaar of tien was, ik een keer vol trots vertelde dat ik later dominee ging worden. En ik ben bang dat ik aan best wel wat dominee-stereotypjes voldeed. Over die gekke ambitie groeide ik gelukkig snel heen. Op de middelbare school koos ik namelijk voor een technisch VWO-profiel, en na mijn examen lootte ik – zonder succes – mee voor een plekje bij de opleiding Geneeskunde. Via een paar omwegen kwam ik toch weer uit bij de opleiding Theologie. Vanaf het begin beweerde ik, vol overtuiging, dat ik de wetenschap of de bestuurlijke wereld in zou gaan. Veel van de keuzes op mijn CV wezen ook die richting op. Toch begon het steeds meer te kriebelen. Ik merkte dat er iets of Iemand aan mij trok. Mensen in mijn omgeving gingen er vanuit dat ik in de kerk zou terechtkomen. Steeds weer kwam ik een Bijbeltekst tegen over Roeping-tegen-beter-weten-in (voor de fijnproever: Handelingen 16 : 6-10). Tijdens mijn stage bij Cees Hoek viel het kwartje: “Misschien ben ik hiervoor gemaakt. In deze tijd heeft de kerk voor mij geen plek als de zoveelste bestuurder of promovendus, er is meer dan de carrièrerace…”

Ondanks mijn naïeve verwachtingen werk ik daarom nu in de kerk, als predikant en missionair werker. (Dat is een soort dokter voor kerken die op zoek zijn naar verfrissing – heeft de geneeskunde toch nog ergens een plekje gekregen.) Het is werk dat veel energie vraagt, geen carrièregroei kent, maar wel een levenslange verplichting inhoudt. En het is werk waarbij ik steeds weer ervaar dat God mijn scherven opraapt. #dankbaar, zeggen we dan.

En nu jij! Want, beste lezer, het gaat niet goed met de kerk in Nederland. Minder dan de helft van de Nederlanders noemt zich gelovig. Van de jongeren onder de 30 bezoekt minder dan 10% maandelijks een kerkdienst. Tegelijkertijd betekent dat dat er veel ballast is verloren. De bodem van ontkerkelijking lijkt in zicht, en op veel plekken is er honger naar de ervaring, rust, inspiratie, heling en redding die het geloof biedt. Juist daarvoor zijn mensen nodig die leren om een vertaalslag te maken, van Gods Woord naar de vragen van deze tijd. Die onzin herkennen, kritisch denken en genade durven spreken. Het is daarom extra pijnlijk dat er een enorm tekort is aan predikanten, een tekort dat exponentieel zal blijven toenemen als er niets verandert. Jezus’ woorden “De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders,” klinken vandaag nog scherper dan gisteren. De komende jaren zijn er mensen nodig die durven te werken. Juist als je ervaring hebt in een andere carrière, kun je die ervaring inzetten als predikant.

Bij Roeping denk ik aan Jan-Willem Jonkman, die naast een drukke baan zich volop geeft aan een studie theologie – en een fijne stagiair is in Dwingeloo. Bij Roeping denk ik aan Hendrik Kramer, die geduldig wacht en bidt op een gemeente die voor hem bestemd is, en zijn tijd intussen op zoveel plekken inzet voor de Heer. Bij Roeping denk ik aan ds. Gerda van Vliet, die op latere leeftijd toegaf aan haar roeping, daarbij haar jaren aan levenswijsheid inzet, en van wie ik als medestudent misschien wel meer heb geleerd dan welke docent ook. En wie weet, ben jij de volgende in deze rij…

Elk mens heeft een roeping, en een christen zoekt steeds weer waar we in deze tijd toe geroepen zijn. Twee weken geleden was er een zondag om in het bijzonder aandacht te vragen voor een roeping om te werken in de kerk. Daarom hoop ik dat jij na het lezen van dit stuk twee dingen doet:

1. Bid met ons mee. Dat er jongeren én ouderen geroepen worden om de sprong te wagen en predikant te worden. Een roeping werkt praktisch, je denkt na over wat er bij je talenten en levenssituatie past. Maar het is daarboven ook een proces waarin je biddend zoekt naar Gods stem in jouw leven – en dat van je vrienden.
2. Vraag jezelf eens heel eerlijk af: klinkt er ergens in jou een stemmetje, een verlangen om méér te doen in de kerk? Vraagt er weleens iemand in je omgeving “Zou predikantschap niet wat voor je zijn”? Of ken jij iemand in je omgeving waar jij voor voelt dat hij of zij geroepen kan worden? Misschien is deze zondag een moment om toe te geven aan die stem. Mijn verhaal laat zien dat een roeping ook mag ontwikkelen, en je soms gewoon mag beginnen met studeren om te zien waar God je brengt. Ben je al wat ouder, diskwalificeer jezelf niet! De Protestantse Kerk in Nederland heeft speciaal een fonds in het leven geroepen om jou te helpen je roeping te volgen.