Gedachten bij de week door ds. Wim Vermeulen

De komende weken heb ik studieverlof. Ik haast me meteen maar even te zeggen dat dat iets anders is dan vakantie. Het is in feite wat het woord zegt: verlof voor (extra) studie. Natuurlijk studeren wij dominees elke week op onze preken. Maar onze Protestantse Kerk ziet ook graag dat dominees zich van tijd tot tijd wat extra verdiepen of bijscholen, zoals dat ook verwacht wordt in veel andere beroepsgroepen. Omdat de kerk ook weet hoe makkelijk dit in het gedrang komt te midden van een grote waaier aan andere taken en werkzaamheden, is er een regeling voor getroffen. Een deel van de beschikbare uren dien je te vullen met cursussen uit het nascholingsaanbod van de theologische universiteiten, een deel mag je zelf vrij invullen. Tot zover de bijsluiter.

Wat ga ik doen de komende weken? Ik wil me focussen op het thema “Geloofsvorming in een seculiere tijd”. Wat me opvalt, is dat veel kerken (ook de Jacobi) heel wat energie en tijd steken in kinder-, tiener- en jongerenwerk. Er is kinderkerk, er zijn clubs, er is catechese…. Maar wat hopen we eigenlijk dat daar precies gebeurt? Hebben we daar een gezamenlijk idee bij? Waarom vinden we het belangrijk en kunnen we dat aan elkaar uitleggen? Is er een plan, een gezamenlijk gedragen visie? Is het voldoende dat kinderen en tieners het “naar hun zin” hebben? Of hopen we eigenlijk dat er ook nog wel wat meer gebeurt – en zo ja, wat dan? Houdt “geloofsvorming” op als je 18 bent? Of als je belijdenis hebt gedaan? Of is het eigenlijk raar dat we in de geloofsvorming van ouderen veel minder energie (lijken te) steken? Zomaar een handvol vragen die bij mij regelmatig opkomen als het gaat over “geloofsvorming”.

Zet gerust ook een streep onder de woorden “in een seculiere tijd”. Vorige week hadden we een prachtige gespreksavond met een groep ouders van tieners. Ik werd geraakt door de betrokkenheid en de dankbaarheid. Voor veel kinderen en tieners is de Jacobikerkgemeente een plek van zegen. Maar al onze tieners groeien op in wat je een keihard “seculiere tijd” zou kunnen noemen: een tijd waarin het christelijk geloof alle vanzelfsprekendheid verloren heeft en er binnen en buiten de kerk veel verwarring is. Dat hoeft op zich niet erg te zijn, maar je kunt je ook indenken dat het veel van hen vraagt. Je weg zoeken in geloof in deze wereld lijkt voor iedereen wel een individuele queeste te zijn geworden. En niet iedereen trekt dat (geldt niet alleen voor tieners en jongeren trouwens). Wat vraagt dat van de manier waarop we aan “geloofsvorming” proberen te doen?

Het zijn dus, kortom, de “hoog-over-vragen” die me bezighouden, boeien, en soms een beetje uit de slaap houden. In de Amerikaanse Lutherse theoloog Andrew Root heb ik een denkmaatje gevonden. Ik ben heel benieuwd naar zijn boek Faith Formation in a Secular Ageen naar wat me vanuit dat startpunt verder nog wordt aangereikt. Studieverlof is aan de ene kant de ruimte om wat meer afstand te nemen en hoog over te vliegen. Aan de andere kant maak ik het ook graag concreet. In termen van “output” wil ik in ieder geval een aantal dingen op papier zetten waar we als Jacobikerkgemeente met elkaar echt verder mee kunnen.