Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

“Ben jij een goede slaper? Of ben jij zo iemand die menig nacht ligt te woelen, denkend aan wat je de volgende dag allemaal moet doen?” Het kan zomaar zijn dat je dat laatste wel herkent: de slapeloze nachten of in elk geval uren. Misschien niet structureel – maar het leven geeft toch alle aanleiding om af en toe eens wakker te liggen? Over dingen in je persoonlijke omgeving. Of wat dacht je van alles wat er op het wereldtoneel gebeurt? Conflicten, uitbuiting van mensen, verwaarlozing van de schepping. Het jaarthema in de Jacobikerk is komend seizoen “Eenvoud & Toewijding – recht doen aan al wat leeft”. Een thema dat ons midden in de vragen van onze tijd brengt. Heeft deze wereld nog toekomst? En hoe houden we het leven duurzaam vol?

Ik las deze week het boek “Breekbaar Halleluja – onderweg met de pelgrimspsalmen” van Jan Martijn Abrahamse. Ik vind het een treffende titel. We hebben in de afgelopen weken een heel aantal pelgrimspsalmen gezongen, gelezen en besproken in de Jacobikerk. Deze liederen zetten vaak aan om God te danken, te loven en “halleluja” te zingen. Maar tegelijkertijd is ook de breekbaarheid van het leven in deze psalmen nooit ver weg. Het zijn liederen uit het leven gegrepen. Zo gaat dat blijkbaar als je pelgrimeert. Onderweg trekt het hele bestaan aan je voorbij. Maar er kan ook nog iets anders gebeuren. Dat de dingen al lopend zomaar in een ander licht komen te staan.

Soms op een heel radicale manier. Neem Psalm 127. Het is de middelste van de pelgrimspsalmen. Het lied gaat over het leven van elke dag: over arbeiders die aan het bouwen zijn, wachters die de stad bewaken, ouders die bij de poort over hun kinderen praten. Het hele leven komt voorbij, met alle zorgen van dien. Maar precies míddenin deze psalm – letterlijk dus in het hárt van de pelgrimspsalmen 120-134 – staat een opvallend zinnetje: “Hij geeft het zijn lieveling in de slaap.” Bijzonder eigenlijk. Midden in de psalm wordt het ineens sabbat. Abrahamse schrijft: “Juist in een cultuur van overdadig consumentisme en een economie die maar doordendert, leren christenen de genade van de slaap. Als een gave van God voor mensen die van geen ophouden weten. Paulus schrijft dat ‘door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn’. Niet omdat inzet loont, maar doordat God in Jezus betekenis geeft aan ons leven. We leren onze beperktheid zien. En daarom: ben jij een dankbare slaper? Dankbare slapers zijn mensen die tevreden zijn. Slapen als aanbidding van God in wie zij hun voldoening vinden.”

Een inspirerende gedachte aan het begin van een nieuw kerkelijk seizoen. Dat de Jacobikerk een plek mag zijn waar we rust vinden die elders maar zo moeilijk te vinden is. “Ik kan gaan slapen zonder zorgen. Want slapend kom ik bij U thuis.” (Psalm 4)