Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

“Dat de weg je tegemoet mag komen. Dat de wind altijd in je rug mag zijn, de zon warm op je gezicht mag schijnen en de regen zacht op je velden vallen. En dat God je mag vasthouden in de palm van Zijn hand – tot we elkaar weerzien. Dat de zon je dagen mag verwarmen en de sterren je nachten mogen verlichten. Dat de bloemen mogen bloeien langs je pad en je huis alle stormen mag doorstaan. En dat God je mag vasthouden in de palm van Zijn hand – tot we elkaar weerzien.” Het zijn inmiddels bekende woorden voor mij geworden, omdat het één van de zegenbeden is die we aan het eind van het middaggebed in het zuiderkoor van de Jacobikerk aan elkaar meegeven. Het is een prachtig en bemoedigend gebed, voor wie op het punt staat de stilte van de kerk te verlaten en de drukte van de stad en het leven weer in te gaan.

We kwamen de woorden de afgelopen weken regelmatig tegen tijdens onze vakantie in Ierland. Je zag de woorden van de zegenbede werkelijk overal: niet alleen op afbeeldingen aan de muren van kerken, maar even zo vaak op zakdoeken in souvenirwinkels. Het gebed staat bekend als “an Irish Blessing for the Traveler”. En hoewel de precieze oorsprong niet volledig te achterhalen is, is deze zegenbede juist ook in dát land uitgegroeid tot een geliefde uiting van genegenheid en goede wensen voor mensen onderweg. Het gebed is doordrenkt van de Ierse cultuur, waarin gemeenschap, spiritualiteit en een diepe verbondenheid met de natuur en het land belangrijke elementen zijn. De weg, de wind, de zon en de regen… ik kende de woorden al langer maar te midden van het Ierse landschap kwamen ze op een nieuwe manier tot leven. Wie de zegenbede ooit geschreven heeft is onbekend. Ik las ergens dat de woorden voortgekomen moeten zijn uit de rijke mondelinge traditie van Ierland, waarbij poëtische uitingen van goede wensen vaak werden doorgegeven van generatie op generatie.

In het noorderkoor van de Jacobikerk is op dit moment een expositie gaande rondom het thema pelgrimeren. Grote kans dat je er al iets over hebt gehoord of gelezen – grote kans ook dat je de expositie (die met de tijd steeds een beetje groter wordt!) al hebt bekeken. In de ochtenddiensten willen we de komende tijd bij deze expositie aansluiten door een prekenserie te houden over de pelgrimspsalmen (Psalm 120-134): een diverse collectie van 15 liederen uit het oude Israël, die gezongen werden door pelgrims onderweg naar Jeruzalem. Sommige van die liederen sluiten qua inhoud aan bij de “Irish Blessing”. Anderen zijn weerbarstiger – en daarom misschien ook wel wat onbekender. Psalm 120 bijvoorbeeld, die we aanstaande zondag willen zingen en lezen. Maar steeds opnieuw zijn ze doordrenkt van levenservaring en diep geloof. Leeftocht voor onderweg.