Gedachten bij de week door ds. Wim Vermeulen

Vorige week schreef ik over tien redenen tot dankbaarheid. Eén van die redenen was: ‘volhardend gebed in de gemeente’. Begin deze week kreeg ik een appje met de vraag ‘Weet je hoe het op dit moment met die en die is?’ Het was een vraag vanuit de gebedsgroep. Die maandag was er (opnieuw) voor deze persoon gebeden.

Zulke berichtjes ontroeren mij altijd. Ze laten me zien dat er in de gemeente inderdaad die stille kracht van volhardend gebed werkzaam is. Er wordt gebeden door enkelingen en in groepsverband, spontaan en op afspraak.

Tegelijk denk ik dat er ook veel verlegenheid is rondom het thema gebed. Veel gebeden worden niet verhoord, heeft het wel zin om te bidden? God is toch almachtig, Hij weet toch alles al?

Over deze en nog heel veel meer vragen – die ik allemaal herken – zou veel te zeggen zijn, meer dan past in dit stukje. Wat mij zelf erg helpt, is te bedenken dat bidden veel meer is dan het indienen van wensenlijstjes of het je best doen om God ergens toe te bewegen. Als we er zo over denken, maken we van bidden wel heel eendimensionaal. Bidden is veel meer je ziel in de nabijheid van God brengen, je innerlijke kompas afstemmen op dat van God. Het vergt stilte, aandacht, tijd en ruimte.

Hoe bidden werkt, weet ik eerlijk gezegd ook niet. Maar dat het werkt, weet ik wel. Ik merk dat als mijn bidden soms even op een laag pitje is komen te staan. Dan lijdt mijn ziel meteen aan bloedarmoede en zomerdroogte.

Misschien dat het gebed in de gemeente meer weg heeft van het onderhouden van een tuin dan van het sturen van een email.  Een tuin die wordt onderhouden, is een tuin waarin de condities voor groei en bloei worden geschapen. In zo’n tuin kijk je met verwachting rond naar wat er gebeuren gaat en met verwondering naar wat er gebeurd is.

Net over de drempel van de zomervakantie noteer ik daarom graag tien redenen voor gebed, waarvan ik hoop dat het ook jullie gebed is/wordt. Ik bid (in willekeurige volgorde) dat onze gemeente een plek zal zijn/blijven waar…. God gezocht en gevonden wordt; kinderen, tieners en jongvolwassenen voorbeeldfiguren ontmoeten die weten wat het is om met Christus te leven; kwetsbaarheid niet iets is om je voor te schamen; we weten te onderscheiden wat er écht toe doet en waar het op aankomt; minder snel gedacht wordt dat een ander het wel oplost; we elkaar vasthouden als gemeente van Christus, juist als we (diepgaand) van mening verschillen; we met elkaar inzien hoe ongelooflijk veel God ons geeft; we God belangrijker vinden dan ons werk, onze agenda of ons comfort; genade een grondwoord is.

Wie goed geteld heeft, telt er negen. Over deze negen hoefde ik niet lang na te denken, over de tiende wel. Daarom de vraag: wat zou jij op deze tiende plek zetten?