Gedachten bij de week door ds. Wim Vermeulen

Het thema van het startweekend is ‘Aan tafel’. Een dankbaar thema natuurlijk, waar je heel veel kanten mee op kunt. Dat het startweekend vrijdagavond begon met een maaltijd, kon bijna geen verrassing zijn. Er wordt heel wat afgegeten in de (Jacobi)kerk(gemeenschap). Gezamenlijke maaltijden voorafgaand aan een Bijbelkring, picknicks in het park, Wijn & Spijsavonden voor een goed doel onder de hoge gewelven… Samen eten is anno nu veel meer in dan een generatie geleden, is mijn inschatting.

Waar gaat het om bij een gezamenlijke maaltijd? Dat hangt ervan af. Gezamenlijk eten versterkt de onderlinge band. In de zakenwereld en de wereld van de politiek zijn etentjes ook wel een smeermiddel. Eerst eten, dan een deal.

Als het in de kerk over ‘Aan tafel’ gaat, zou je eerste associatie de ‘Tafel der tafels’ moeten zijn: de avondmaalstafel, waar Christus zichzelf geeft in de tekens van brood en wijn. Vanuit die tafel lopen de lijntjes naar allerlei andere tafels.

Welke tafels? Dat kan heel divers zijn. Aan Johannes Chrysostomus (prediker en theoloog uit de 4e eeuw) wordt de volgende uitspraak toegeschreven: De kerk heeft twee altaren. Het ene staat in de kerk, het andere te midden van de armen, van hen die lijden en in nood verkeren. Ik vind dat een uitspraak om in gedachten te houden. Er loopt een lijn van de avondmaalstafel naar de maaltijd op maandagavond, naar de maaltijd met je Bijbelkring voorafgaand aan een avond Bijbelstudie, naar de brunch voor dak- en thuislozen op maandagochtend. Het zou mooi zijn om die lijnen het komende seizoen nader te verkennen. Want ‘Aan tafel’ gaan we in de kerk nooit zomaar.

Van ds. Andries Zoutendijk vond ik een kernachtig citaat in zijn meditatiebundel Lijdenstijd: ‘In de kerk nemen de etentjes hand over hand toe. Dat maakt het gezellig, zegt men. Wie weet. Uiteindelijk wordt de gemeente niet vergaderd rond koffie en koek maar rond brood en wijn. Waar Jezus zichzelf uitdeelt is de kring het wijdst.’