gedachten bij de week door ds. Trinette Verhoeven (classispredikant)

Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft. (Galaten 5 vers 22 en 23)

Op de eerste Pinksterdag, na de opstanding en hemelvaart van Christus beginnen zijn leerlingen te spreken, ieder in de eigen taal. En al die nationaliteiten die in Jeruzalem zijn tijdens Pinksteren, al die verschillende mensen, voelen zich aangesproken door de Geest.
Wat gebeurt er: zij horen van Gods grote daden. Ik zou dat zo willen vertalen: zij krijgen een doorkijkje in de geschiedenis. En alles wat eerst plat en gewoon leek krijgt een nieuwe dimensie. Dood is niet langer dood. In Christus krijgen zij een nieuw leven voor zich. Lucas heeft gezegd dat allen bij elkaar zijn en hij sprak over de leerlingen. Maar de Geest brengt nog veel meer mensen bij elkaar. Grenzen worden doorbroken. Al die mensen van al die verschillende nationaliteiten horen van Gods grote daden. Daarmee is het Pinksterfeest in zijn christelijke betekenis een feest van gaven, Geestesgaven geworden.

Afgelopen maand was het Breed Moderamen van de Classis samen met zijn classicale colleges ter bezinning op het werk. Met elkaar stonden we stil bij de vrucht van de Geest zoals Paulus die in de brief aan de Galaten benoemd. Het werk in de classis is mooi maar soms ook zwaar. We dachten na over de vraag welke vrucht wij als het meest behulpzaam voor ons werk zouden kiezen. Liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid of zelfbeheersing? Uiteindelijk werden alle vruchten genoemd en nog een paar meer. Wij weten ons afhankelijk van de Geest in ons werk, stukwerk is ons pogen. Maar met de Geest weten wij ons gesterkt in dit gewone leven Gods werk te zien. Ik hoop dat u op het Pinksterfeest met nieuwe ogen het leven van de kerk en uw eigen leven zult hebben gezien!