Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

 Deze zomer brachten we onze vakantie door in Groningen en Friesland. Prachtig om door het platland te rijden. Je kunt ver kijken en overal om je heen zie kerktorens staan.  We bezochten onder andere een aantal “Jacobikerken”. Onderweg kwamen we ook langs het dorpje Jorwerd, dat we kenden uit het boek van Geert Mak: Hoe God verdween uit Jorwerd. We besloten er even te stoppen om rondje over de begraafplaats te maken. En wat schetste onze verbazing? Op het moment dat we de terp opkwamen stapte een flinke groep mensen ons tegemoet. Kerkgangers, zo bleek al snel, want de kerkdeur stond wagenwijd open. God verdwenen uit Jorwerd? Dat leek maar zeer de vraag.

Binnen raakten we in gesprek met Hinne Wagenaar, de predikant en pionier ter plaatse. In en rond de kerk is het Nijkleaster gesticht, een klooster voor de nieuwe eeuw. Iedere woensdag wordt er in de kerk een viering gehouden, met aansluitend een stiltewandeling in de omtrek en een gezamenlijke lunch. Wat me opviel tijdens ons bezoek aan Jorwerd was dat hier ‘herkerkt’ wordt op een heel klassieke plek – in het eeuwenoude kerkje – en met gebruikmaking van eigenlijk heel traditionele vormen van kerk-zijn. Toen we weer verder gingen, kregen we van Hinne Wagenaar een boek mee: Zalige Eenvoud. Het bestaat uit een aantal essays waarin hij, aan de hand van de zaligsprekingen van Jezus, reflecteert op het pionierswerk in Friesland. In het boek vertelt Wagenaar waarom hij nu juist voor die zaligsprekingen als reflectiekader koos. “Het is belangrijk om de eenvoud te bewaren. Het valt mij soms op hoeveel woorden en liederen mensen in kerken en kloosters over zich krijgen uitgestort. Ik kan het persoonlijk vaak niet aan, terwijl ik als professional daar toch stevig in getraind ben. Ik heb veeleer behoefte aan eenvoud. (…) Ooit werd ik door een vriend uitgedaagd: ‘Wat is dan het minimum aan religieuze tekst waar jij het mee kunt uithouden?’ Ik zei zonder nadenken: ‘De Bergrede.’ Ik geloof dat ik voor mijn eigen geloofsleven voldoende heb aan de zaligsprekingen. Daar heb ik een leven lang mijn handen vol aan.”

In deze weken, zo op de grens tussen de zomervakantie en een nieuw kerkelijk seizoen, leek het me mooi om ook in Utrecht op zoek te gaan naar de ‘zalige eenvoud’ achter die gelukwensen van Jezus. Tijdens de ViaVesper afgelopen zondag dachten we na over “Gelukkig de zachtmoedigen”. Aankomende zondagochtend staat een andere zaligspreking centraal: “Gelukkig de treurenden”. Graag tot ziens in de diensten! En voor wie nog onderweg is: een veilige reis gewenst, heb het goed, en bezoek eens een kerk langs de weg. Je weet nooit wat je er aan nieuwe inspiratie tegenkomt.

ds. Willem Jan de Hek