‘Functie elders’. Het gebeurt niet vaak dat slechts twee woorden genoeg zijn om te fungeren als lont in een kruitvat. De hele week staat politiek Den Haag al op zijn kop en het zal nog een tijd duren voor de gemoederen weer een beetje bedaard zullen zijn. En dat allemaal precies in de Stille Week waarin de Kerk het lijden en sterven van haar Heer gedenkt. Vriend en vijand spande in de Stille Week van het jaar ’33 samen om Jezus een ‘functie elders’ te bezorgen. De situatie werd hoe langer hoe explosiever. Er was sprake van verraad én van de bijbehorende ontkenning: ‘Ik toch niet, Heer?’. Het proces was uitermate schimmig. Aan verslaglegging werd niet gedaan. Heel anders dan deze week lijkt het grootste verschil te zijn dat niemand erin geïnteresseerd was de onderste steen boven te krijgen. Het gebeurde allemaal zomaar. Het was een incident, een intermezzo in de hoop daarna de rijen weer hermetisch te kunnen sluiten.

Maar wie dat hoopte, vergiste zich. Wie niet met God rekent, vergist zich uiteindelijk altijd. Goede Vrijdag wás niet het laatste. Niet het moment waarop Jezus kon worden bijgeschreven in de galerij der veelbelovende maar helaas tragisch aan hun einde gekomen en veel te jong gestorven groten. Op de nacht van Goede Vrijdag volgde de morgen van Pasen. God greep in. Jezus kreeg een ‘functie elders’. Niet weggepromoveerd als burgemeester naar een onbelangrijke provinciestad, ook geen beloning voor bewezen diensten met een ministerspost. Nee, omdat Hij ‘zich vernederde en gehoorzaam werd tot in de dood – de dood aan het kruis – heeft God Hem hoog verheven en Hem een naam geschonken die elke naam te boven gaat, opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, en elke tong zal belijden: Jezus Christus is Heer, tot eer van God, de Vader (Fil. 2,8-11).

Zo doet God recht. Ik wens jullie allemaal een prachtig, gezegend Paasfeest!

ds. Wim Vermeulen