Afgelopen zaterdag ontvingen we in de kerk een afvaardiging van Kirkefondet, een Deense stichting die zich bezighoudt met de toekomstbestendigheid geloofsgemeenschappen binnen de Lutherse Kerk van Denemarken. Best een hele uitdaging. De stichting beheert een heel aantal kostbare historische kerkgebouwen, terwijl het aantal kerkgangers steeds kleiner wordt en de geloofsgemeenschappen langzaam vergrijzen. Tijdens deze ‘inspiratiereis’ bezochten de Denen een aantal kerken en pioniersplekken in Nederland, waaronder De Haven op Kanaleneiland en dus ook de Jacobikerk. Het was mooi om iets te vertellen over de manier waarop wij samen kerk mogen op deze plek in de stad. En het was boeiend om hun vragen en reflecties te horen. Een outsider-perspectief is eigenlijk altijd interessant.

Eerder dit jaar deed een studente Religiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht twee maanden lang veldwerk in onze gemeente. Op basis van interviews met gemeenteleden en het bijwonen van allerlei activiteiten, schreef zij een ‘mini-etnografie’ van de Jacobikerk. Deze week las ik haar bevindingen. “Ik fiets vaak langs deze ‘verstopte kerk’ en was altijd nieuwsgierig naar wat het verhaal van deze kerk is. En vooral van de mensen die naar de kerk gaan. (…) Aan het begin van mijn veldwerk, merkte ik dat ik op een bepaalde manier terughoudend was in mij volledig openstellen voor de gemeente. Ik was in die zin toch getekend met bepaalde aannames en vooroordelen die vele anderen ook hebben over het ‘Protestantisme’ en ‘Christendom’: als niet open staan voor andere perspectieven en vol zijn van eigen dogma’s. Ik maakte mij bij de eerste dienst erg druk of ik wel zou passen binnen het beeld dat ik al geschetst had van de gemeente, zonder hier enig idee over te hebben. Ondanks mijn religieuze christelijke opvoeding identificeer ik mij niet als religieus. Maar deze vooroordelen en angsten werden al snel weggenomen. (…) Ik werd met enorm veel respect en vriendelijkheid ontvangen, waarbij iedereen juist erg open stond voor mijn perspectief. Tijdens het koffiemoment stond ik een paar minuten alleen. Als snel kwam iemand met mij praten: Ben je nieuw hier? Ik voelde me zeer welkom in deze gemeente.”

Mooi vond ik het, om dit outsider-perspectief te lezen. Positief verrassend. En ik moest erbij denken aan een opmerking die één van onze Deense gasten ons meegaf. Beseffen jullie eigenlijk wel hoe gezegend je bent met zoveel actieve en meelevende gemeenteleden? Zo is het maar net. Het is een bemoedigende gedachte zo aan het begin van een nieuw seizoen. Mogen we elkaar inderdaad meer-en-meer zó gaan leren zien: als een zegen van God. Hoe verschillend we soms ook zijn. Samen mogen we gestalte geven aan Christus’ kerk op aarde. “Heer, wat een voorrecht om in liefde te gaan.”

 ds. Willem Jan de Hek

Eerdere gedachten:

12-09-2020
05-09-2020
22-08-2020
01-08-2020
26-07-2020
19-07-2020
12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020