Gedachten bij de week

Een halfjaar na de uitbraak van COVID-19 beheerst het virus nog steeds het wereldnieuws. En hoe graag we het ook anders zouden willen – het einde lijkt nog niet in zicht. In Nederland loopt het aantal besmettingen weer langzaam op. Maar andere delen van de wereld zijn er nog veel slechter aan toe. Ik zag afgelopen weekend een aangrijpende fotoreportage in de New York Times, met beelden uit het Amazonegebied in Brazilië. De Amazone is vrijwel de langste rivier in de wereld, en ze staat bekend als een ‘levensgever’. Maar sinds het virus deze regio heeft bereikt, is ze veranderd in een gevaarlijke besmettingsbron. Om zich te laten testen moet de inheemse bevolking soms urenlang in een bootje het water over. En voor de zieken is in dit gebied vaak maar weinig goede medische zorg voorhanden. Het lijkt misschien een ver-van-ons-bed-show. Maar dat is het niet. Want dit is hetzelfde virus dat ook in Nederland rondwaart. Je kunt het tegenwerken door de samenleving in lockdown te zetten. Maar juist in arme gebieden zijn de gevolgen van zo’n lockdown desastreus. Want hoe kun je geld verdienen om eten te kopen, als je de deur niet uit mag?

De reikwijdte van het Evangelie gaat verder dan onze eigen omgeving, stad of land. Hoezeer ook wij te kampen hebben met ernstige zorgen als gevolg van het virus… we mogen en kunnen als christelijke gemeente onze ogen niet sluiten voor de problemen ver weg. Maar wat kunnen we doen? In de eerste plaats kun je, als het mogelijk is, iets delen van de financiële middelen die je gekregen hebt. Diverse hulpverleningsorganisaties hebben inmiddels programma’s opgestart om noodhulp te kunnen bieden. Om een paar voorbeelden te noemen: Tear [https://tear.nl/corona], Kerk in Actie [https://www.kerkinactie.nl/projecten/wereldwijd-strijden-tegen-corona] en de GZB [https://www.gzb.nl/projecten-werkvelden/project/?id=532]. Maar daarnaast moeten we nooit vergeten om voor de hele wereld om Gods ontferming te blijven bidden. Misschien gaat dat voor je gevoel soms tegen de klippen op. En is het vanuit een aangevochten geloof. Misschien heb je er de woorden niet voor. Ik zou graag een gebed met je delen, dat een maand geleden in het Nederlands Dagblad stond. In een weekend waarin de gezamenlijke hulporganisaties de kerken in Nederland opriepen om voor de wereld te bidden. Dat gebed is nog steeds nodig. Bidt je mee?

“God, wees ons genadig en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen. Heer, ontferm U. […] Nu het virus bij ons zich rustiger houdt, maar in andere landen nog toeslaat midden op de dag – Brazilië, de Verenigde Staten, India – Heer, red ons toch, zeg dat de golven gaan liggen. Zegen de man die bij zijn dode tante rouwt, die haar begrafenis niet kan betalen. Zegen de vader die werkloos binnen moet blijven, de moeder die niet weet waar ze vanavond eten moet vinden, het kind dat drinken krijgt bij een uitdeelpunt. Heer, ontferm U. […] Wij vieren de zomer; dank aan U, Vader, voor warme dagen en koud drinken, en dat we weer meer buiten en samen kunnen zijn. Maar Heer, er zijn gebieden waar dit virus maar één van de rampen is. Sprinkhanen die het zonlicht verduisteren en akkers en weilanden kaalvreten. Droogte, die het land uitput, of juist veel te veel regen, die vruchtbare grond wegspoelt. Armoede die uitzichtloos wordt, conflicten die over onschuldige mensen heen maar wel midden in hun leven worden uitgevochten. Heer van de groene weide en het donkere dal, verzadig de aarde, geef een rijke oogst, leg wapens het zwijgen op. Heer, ontferm U over ons broze bestaan. […] Dat de volken U loven, God, dat alle volken U loven en uw reddende kracht leren kennen.”

ds. Willem Jan de Hek

Eerdere gedachten:

26-07-2020
19-07-2020
12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020