Gedachten bij de week

Binnenkort zullen er twee doopdiensten in de Jacobikerk worden gehouden: op 2 en 30 augustus (Deo Volente). We zijn dankbaar dat het weer kan, voor het eerst sinds lange tijd: dopen in het midden van de gemeente. Het is de gewoonte dat de ouders twee avonden bij elkaar komen, ter voorbereiding op de bediening van het sacrament. Op de eerste avond lazen we samen het doopformulier, zoals dat in onze gemeente wordt gebruikt. En raakten we onder de indruk van de rijkdom en de gelaagdheid van het sacrament. Allerlei betekenissen van de doop lichten in het formulier op. De doop is een opdracht. De doop is teken en zegel van het verbond en van Gods belofte. De doop verwijst naar de afwassing van onze zonden en het opstaan in een nieuw leven met Christus. En door de doop wordt het kind ingelijfd in de gemeente. Het formulier sluit af met een aansprekend beeld: “Jezus sprak zelf: Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan. Hij nam de kinderen in zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.” Wat een veelzeggende en rijke belofte van God! Ze vraagt om een antwoord in geloof. Van de ouders – en later van de kinderen die gedoopt worden. Maar óók van de gemeente. Van ons allemaal dus.

“It takes a village to raise a child.” Het is een Afrikaans gezegde, dat wil aangeven dat je een kind niet alleen als ouders kunt opvoeden. Daar heb je anderen bij nodig: familie, vrienden, buren, onderwijzers, rolmodellen en ga zo maar door. Het hele ‘dorp’ werkt mee om kinderen te laten groeien in vertrouwen, geborgenheid en wijsheid. Zo werkt het in de gemeente van Christus ook. De hele gemeente mag meewerken om kinderen te laten groeien in het geloof. Tijdens de tweede avond van de doopvoorbereiding willen we met elkaar over het thema geloofsopvoeding spreken. Hoe geef je daar nu vorm aan in onze tijd? Hoe leg je aan je kind uit dat het geloof in Jezus Christus je werkelijk schatrijk maakt? Dat is bepaald geen eenvoudige opgave. Wat een zegen als je mag weten dat je het in de gemeente niet alleen hoeft te doen. Dat je elkaar kunt helpen en bemoedigen – in raad, daad en in gebed. Afgelopen zondag stonden we in de ochtenddienst stil bij het kinderwerk in de gemeente, en stonden we als gemeente even heel letterlijk om onze kinderen heen. We zagen hen zingen, spelen en luisteren. En we mochten dertien tieners een zegen meegeven, nu ze afscheid namen van de kindernevendienst en we ze ook op de weg van het geloof weer een beetje meer los moeten/mogen laten. We spraken ook onze dank uit, richting al die kinder- en tienerleiders in de gemeente die zich geroepen weten om onze kinderen voor te gaan. Wat mooi om te zien hoe heel veel kinder- en jeugdwerk tijdens de corona-periode toch door kon gaan. En hoe er zelfs weer nieuwe initiatieven ontstonden, zoals de kindernevendienst in het park.

Tijdens de doopdiensten in de Jacobikerk wordt ook een vraag aan heel de gemeente gesteld: “Wilt u deze kinderen, die vandaag gedoopt zijn, dragen in uw gebeden, opnemen in uw midden, helpen groeien in het geloof en voorgaan in het volgen van Jezus Christus?” Ik zou u en jou willen uitnodigen de komende week eens over die vraag na te denken. Lees hem een paar keer door, en bedenk wat je ermee belooft en hoe je dat praktisch vorm zou kunnen geven. Wat zou het mooi zijn als we straks allemaal van harte “ja” op die vraag kunnen antwoorden! Lieve kinderen, welkom in ons midden!

ds. Willem Jan de Hek

Eerdere gedachten:

19-07-2020
12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020