Gedachten bij de week

Vormentaal. Dat is een woord dat ik niet veel gebruik, maar dat deze week telkens bij me bovenkwam. In een traditie als de onze, met veel aandacht voor het gesproken Woord, staan de vormen meestal wat minder in de belangstelling. Toch spreken ook vormen een eigen taal. Dat merk je als je een vertrouwde vorm ineens veranderd, zoals afgelopen zondag met het avondmaal gebeurde. Noodgedwongen konden we dat niet vieren op de manier waarop we dat gewend zijn. Gelukkig kent de wereldkerk verschillende vormen van avondmaal vieren en konden we terugvallen op de lopende vorm: een vorm die dus een heel eigen taal spreekt. Waar de tafelviering o.a. de rust belichaamt die overblijft voor het volk van God (Hebreeën 4,9), benadrukt de lopende viering bv. het feit dat we hier geen blijvende stad hebben, maar een beter vaderland zoeken (Hebreeën 13,14v.). Het zijn allebei kanten van het geloofsleven die we niet kunnen missen. In de praktijk laten we de keuze voor een bepaalde vorm heel vaak afhangen van persoonlijke voorkeur of gewoontevorming. Maar dat kan ook anders. Je kunt de keuze voor een bepaalde vorm ook laten afhangen van wat je op een bepaald moment als gemeente nodig hebt (en dat is niet altijd hetzelfde als wat je denkt nodig te hebben of prettig vindt). De tafelviering ontstond in de tijd dat protestantse christenen opgejaagd werden als ongedierte en er op verschillende plekken Nederlandse vluchtelingengemeenten ontstonden (o.a. in Londen, Noord-Duitsland). Voor opgejaagde mensen spreekt het tot rust komen aan Gods tafel natuurlijk boekdelen! Gesettelde en comfortabele christenen zouden zich juist de lopende vorm toe moeten eigenen om niet te vergeten dat het Koninkrijk van God iets heel anders is dan een prettig, gesetteld leventje.

Dat iedere vorm een eigen taal spreekt, merken ook onze smaakzintuigen. Sinds enige tijd gebruiken we alcoholvrije wijn tijdens de avondmaalsviering. De kerkenraad staat nog steeds achter dat besluit. Alcohol kan geen reden zijn waardoor broeders en zusters zich verhinderd voelen om aan het avondmaal deel te nemen. Hier geldt het woord van Jezus: als iemand je vraagt om één mijl mee te lopen, loop er dan twee (Mattheüs 5,41). De consequentie was dat de wijn anders ging smaken. Ik vond dat zelf niet zo erg. Het was minder lekker, maar herinnerde me juist daardoor extra aan het ‘bittere en smadelijke’ van de dood van Christus, zoals het klassieke avondmaalsformulier zegt. Over vormentaal gesproken! Toch gold de smaakverandering voor sommigen van jullie als (tamelijk) problematisch. Ook die signalen worden gehoord en serieus genomen. De diakenen hebben inmiddels een andere alcoholvrije wijn gevonden, waarvan de smaak aanmerkelijk beter is. Zodat het avondmaal in ons midden kan zijn wat het – met de woorden van het formulier – wil zijn: ‘een vreugdemaal voor heel het volk van God.

ds. Wim Vermeulen

Eerdere gedachten:

12-07-2020
05-07-2020
27-06-2020
20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020