Zusters, broeders,

Nu de zomerperiode aanbreekt, wil ik kort met u terugkijken op de afgelopen paar maanden en voorzichtig vooruitblikken. Voor wat betreft de terugblik begin ik op donderdagavond 12 maart. Onverwacht zat ik met de overige leden van het moderamen om de tafel in de Duijfhuiszaal van de Jacobikerk. De grote vraag was “Wat nu?”. Die middag was duidelijk geworden dat het gemeenteleven zoals we dat gewoon waren rondom de Jacobikerk geruime tijd stil zou komen te liggen. Dat was een hard gelag. In de dagen erna werden de vooruitzichten, voor zover mogelijk, alleen nog maar slechter. Het waren een paar hectische dagen. Het onderlinge gesprek ging vooral over wat er niet meer kon. Bijna alle bekende elementen van het gemeente-zijn werden, zo ervoer ik het althans, in korte tijd afgebroken.

Nog wat langer geleden, ik denk meer dan tien jaar, behandelden wij als gemeente in de kerkdiensten en op de kringen het Bijbelboek Jeremia – misschien herinnert u zich dit nog wel. De kern was de notie van “Afbreken en opbouwen”. Aan die woorden moest ik de afgelopen tijd vaak terugdenken. Na het afbreken, volgde ook in onze wijkgemeente al snel weer het opbouwen, waarvoor we dankbaar mogen zijn. Om zo maar eens wat te noemen: kringen vonden elkaar op Zoom, kinderen knutselden voor ouderen, collecteren kon opeens met QR-codes, het pastoraat ging per telefoon en kerkdiensten gingen online. Zonder iemand uit ons midden tekort te willen doen, wil ik overigens voor dit laatste – en meer – toch even dank en waardering uitspreken voor onze beide predikanten als ook voor de vrijwilligers die het uitzenden van de diensten mogelijk hebben gemaakt dan wel deze diensten mede vorm hebben gegeven.

Ook de leden van het onlangs in het leven geroepen coronateam wil ik hier niet onvermeld laten. Want, na drie turbulente maanden, mogen we vanaf 1 juli weer voorzichtig verder bouwen. We kunnen de Jacobikerk vaker en ruimer openstellen, onder meer voor kerkdiensten. Dat doet ons uiteraard goed, maar tegelijkertijd blijft het spannend. Nieuwe vragen komen op, waarbij we voortdurend moeten wikken en wegen. Er mag weer meer – sinds afgelopen week zelfs meer dan we aanvankelijk hadden durven denken – maar nog steeds gelden de 1.5m-beperkingen. En waar ligt dan precies de grens? Soms denk je, het mag nog wel wat sneller; op een ander moment bekruipt je de vraag, moet het toch niet nog wat voorzichtiger? Dit proces zal nog wel even de nodige energie blijven vergen. Ik hoop en bid dat we als gemeente rondom de Jacobikerk daarin de juiste weg mogen vinden. We zijn met elkaar gemeente. Dat betekent enerzijds dat we elkaar mogen aansporen, anderzijds dat we elkaar mogen bevragen dan wel afremmen. Dat geldt niet alleen voor hoe we omgaan met het kerkgebouw, maar ook voor hoe we het komende kerkelijke seizoen met elkaar vorm zullen gaan geven.

Al met al is er het nodige om dankbaar voor te zijn. Tegelijkertijd zullen het nog wel even bevreemdende tijden blijven zolang de 1.5m-beperkingen gelden. Als iets ons hoop kan geven, is dat het besef dat wij met elkaar niet zomaar gemeente zijn, maar gemeente van Christus. Dat geeft goede moed. Op Hem mogen wij bouwen.

David-Jan Jansen
Voorzitter kerkenraad Jacobikerk

Reageren? Welkom op

Eerdere gedachten:

20-06-2020
13-06-2020
06-06-2020
30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020