Gedachten bij deze week

De dood van George Floyd bracht deze week nóg een sluimerende crisis aan het licht. De zoveelste. In veel Amerikaanse steden braken rellen uit en nog sneller dan het coronavirus verspreidden zich deze week de antiracismeprotesten over de wereld. In Nederland verlopen de protesten vooralsnog ordelijk en rustig, maar dat het thema veel breder leeft dan aanvankelijk gedacht, heeft niet alleen burgemeester Halsema begrepen. Als je dit leest, weten we ook hoe de demonstratie in onze eigen stad afgelopen is.

Toevallig was ik vorige week begonnen met het lezen van ‘Een keukenmeidenroman’, het veelgeprezen debuut van Kathryn Stockett. Bladzijde na bladzijde wrijf je je ogen uit over het Amerikaanse apartheidsregime en moet je jezelf er telkens weer van overtuigen dat het echt over 1962 gaat, dat wil dus zeggen: over een tijd die velen van ons zich nog heel goed kunnen herinneren. Natuurlijk is er sinds 1962 veel veranderd. In dat jaar werd door president Kennedy de eerste zwarte mannelijke student aan de universiteit toegelaten, inmiddels zijn zeer velen hem gelukkig gevolgd. Maar diep op de bodem van de Amerikaanse samenleving zijn er dus ook dingen nooit veranderd, hooguit ondergronds gegaan. In die zin is het nog steeds 1962. Dat leert de dood van George Floyd.

Dat die gebeurde in de week na Pinksteren is schrijnend. Pinksteren gaat juist over de Geest die de grenzen doorbreekt ‘die door mensen zijn gemaakt’ (Opwekking 167). Dat dat een werkelijkheid is die bij ons maar moeilijk wil doordringen, daar is het Nieuwe Testament heel eerlijk over. Joodse christenen en christenen uit de heidenvolken willen aanvankelijk niet met elkaar aan tafel, Petrus past ervoor om onreine dieren te eten enzovoort, enzovoort. Wat het Nieuwe Testament nérgens doet is achter de werkelijkheid van Pasen en Pinksteren terug kruipen en zeggen: nee, misschien is de dood toch nog niet overwonnen. Of: nee, de door mensen gemaakte grenzen hebben toch hun geldigheid nog. Er is in de boeken van het Nieuwe Testament een soort taaie volharding merkbaar: de overtuiging dat – linksom of rechtsom – God zijn ongekende gang gaat en de zijn Koninkrijk zal komen.

Namens de predikanten,

ds. Wim Vermeulen

Eerdere gedachten:

30-05-2020
23-05-2020
16-05-2020
09-05-2020
02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020