Eén van de dingen die ik het moeilijkst vind aan predikant voor jullie zijn in deze tijd, is het gebrek aan echte interactie. Natuurlijk, we ontvangen bijna elke dag mailtjes (vooral blijven sturen), bellen en appen veel. Maar wat zie ik uit naar het moment dat ik jullie stemmen weer hoor, jullie gezichten weer zie – en dan niet meer van achter een schermpje. Want communicatie is zoveel meer dan het uitwisselen van woorden. Communicatie komt van communare, een Latijns werkwoord waar de grondwoorden com en munire in zitten: met en bouwen. Communicatie is dus iets heel actiefs, het is werken aan iets, bouwen aan iets en dat dus samen. Niet alleen zenden, maar minstens zoveel (zo niet meer) ontvangen.

Daar hebben meer dominees last van. Het preekplatform Areopagus nam het initiatief tot ‘samen preken in coronatijd’. Iedere week ontvangen de predikanten die eraan meedoen (er zijn ruim 200 deelnemers) op maandagmorgen een mail met gedachten, ontdekkingen en aanwijzingen voor de preek van komende zondag, opgesteld door een collega die er echt even voor is gaan zitten. Later in de week kun je meedoen aan een online chat met een klein groepje om ervaringen en ontdekkingen die je zelf gedaan hebt uit te wisselen. Voor zover ik weet is zoiets echt nieuw. Er ontstaat zo onder dominees een nieuwe vorm van collegialiteit, die de eenzaamheid van studeerkamers wat doorbreekt. Noodgedwongen moet je je werk heel anders doen, maar gaandeweg blijk je dan toch ineens nieuwe en verrassende ervaringen op te doen. Ik ben benieuwd of jullie dat vanuit jullie eigen werksituatie (voor zover van toepassing) ook herkennen.

Eenzaamheid: iedereen heeft er in deze tijd op zijn eigen manier mee te maken en het doet gewoon pijn. De vorm die ik zojuist beschreef, is nog vrij relatief. De meeste predikanten hebben in ieder geval ook een gezin. Als ik m’n oor goed te luisteren leg, heeft een aantal singles in onze gemeente het (behoorlijk) pittig. Alie Lassche vraagt er in een stuk dat je elders in deze nieuwsbrief kunt lezen of luisteren aandacht voor. Met humor geschreven en beslist niet zielig, maar wel met een niet te missen serieuze ondertoon. Stel dat je het leest en denkt: ‘Ja, dit gaat over mij,’ weet dat je niet de enige bent, dat scheelt al. Misschien geeft die gedachte je zelfs vrijheid om iemand op te bellen in je buurt en samen een keer wat af te spreken.

Namens de predikanten,

ds. Wim Vermeulen

Eerdere gedachten:

02-05-2020
25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020