Ik kreeg een appje van een vriend uit New York. Via Spotify was hij toevallig op een dienst uit de Jacobikerk gestuit, toen hij op zoek was naar Nederlandse paasliederen. Met zijn gezin zit hij al zes weken in lockdown op Roosevelt Island. In een mail van een gemeentelid las ik over een oudere dame in Paramaribo. Ze is weduwe en zit al wekenlang in quarantaine. Ik las hoe een linkje naar de diensten uit de Jacobi bij haar was terechtgekomen. Zo zie je maar: het bereik van onlinevieringen is groter dan je denkt. En tegelijkertijd maken dit soort berichten ook duidelijk hóe mondiaal deze Covid-19 uitbraak is. De schaal ervan is werkelijk ongekend.

Zo zit ook de stad Londen helemaal op slot. Eén van de kerken in die stad is St. Paul Old Ford. Niet lang geleden werd in dit gebouw een houten ‘ark’ gebouwd, waarin een aantal hulporganisaties werden gehuisvest. Zo konden allerlei nieuwe diaconale activiteiten worden ontplooid. (Klik hier voor een recent artikel uit EO Visie over deze kerk). Zo’n ark in de kerk is een mooie metafoor voor wat gemeente-zijn inhoudt. Afgelopen zondag dachten we daar met elkaar over na. Wat een zegen dat wij mogen weten van een ark, waarin we veilig zijn dankzij het geloof in Jezus Christus. Natuurlijk kan zo’n metafoor – als je al weken in lockdown zit – ook beklemmend op je overkomen. Veilig in de ark? Je wilt er juist dolgraag uit. Je geduld is misschien wel bijna op. En tóch vertelt het Evangelie dat het de moeite waard is om vol te houden. Wéét dat je een venster mag openen op Gods nieuwe wereld. En dat je erop mag vertrouwen dat Gods Geest óók nu herscheppend aan het werk is.

Een andere kerk in Londen is St. Martin-in-the-Fields. Deze kerk vormt het centrum van een netwerk van kerken dat HeartEdge heet, en waar ook de Jacobikerk onderdeel van uitmaakt. Aanstaande zaterdag stond er zelfs een conferentie gepland in ons kerkgebouw. Het netwerk is in het leven geroepen vanuit een gedeeld verlangen om de mensheid in een verzoende en bloeiende relatie met God te brengen, met elkaar en met de hele schepping. Daarbij richten kerken zich op het hart… maar óók op de rand. Zo’n begrip laat zich natuurlijk op heel veel verschillende manieren invullen. Je kunt denken aan mensen die aan de rand van de samenleving leven: daklozen, vluchtelingen. Vanwege de Covid-19 uitbraak hebben zij onze aandacht harder nodig dan ooit. Als Jacobikerkgemeente willen we die roeping serieus nemen. Vanuit de diaconie worden daarom allerlei initiatieven ontwikkeld, die onder andere mogelijk zijn dankzij de ruimhartige steun vanuit de gemeente.

Maar je kunt bij het begrip ‘rand’ ook denken aan mensen op de rand van onze kerkelijke gemeente. Misschien schiet je tijdens het lezen wel een naam te binnen. Van iemand die je al een tijdje niet in de kerk was tegengekomen, en die je nu helemáál uit het oog bent verloren? Of van iemand die je regelmatig als ‘toevallige bezoeker’ in de kerk tegenkwam, maar die je nu al een tijd niet meer gesproken hebt? Schroom niet om het contact te zoeken. Het is deze periode weer heel duidelijk geworden: er gaat een enorme kracht uit van de onderlinge persoonlijke bemoediging. Daar zijn inmiddels allerlei netwerken voor opgezet. Het is prachtig om te zien hoe het “kijk een beetje naar elkaar om” in onze gemeente is opgepakt. Laten we er met elkaar naar streven dat níemand onverhoopt toch het gevoel krijgt in deze crisis niet gezien te zijn geweest.

Volhouden, geduld hebben en hoop houden. Dat is wat ons te doen staat. Ik sluit af met een citaat van Charles Haddon Spurgeon (1834-1892). Hij preekte in de Metropolitan Tabernacle, nog zo’n Londense kerk. In één van zijn preken gaat Spurgeon in op de vraag waarom Noach niet meteen naar buiten kwam, toen de ark was vastgelopen. “Het was omdat God zélf de deur achter hem had dichtgedaan. Hij wachtte tot God die deur óók weer zou openen. Noach wacht op Gods tijd. Je kunt namelijk veel tijd verliezen door haast te hebben. Langzaam is soms sneller dan snel.” Iets om over na te denken, juist in deze periode van wereldwijde lockdown. Goddank is er een venster! Ik wens je Gods zegen toe!

Namens de predikanten,
ds. Willem Jan de Hek

Eerdere gedachten:

25-04-2020
18-04-2020
11-04-2020 
04-04-2020
28-03-2020
21-03-2020
14-03-2020